2017, 03-21 (dinsdag) Phalaborwa

Het lijkt misschien overdreven, maar dit was zo’n dag die eigenlijk alleen in superlatieven te beschrijven is. Onze volgende bestemming voert ons over de beroemde Panoramaroute. Deze route voert je door de mooiste landschappen en biedt prachtige vergezichten. Het ene moment waan je je in de mooiste delen van Oostenrijk, Italië, Duitsland of Frankrijk, op andere momenten kan het niets anders dan Zuid-Afrika zijn. De weg is afwisselend en steeds prachtig, en voert grotendeels langs de Blyde River Canyon. Onze eerste stop is bij ‘God’s Window’. Dit is inderdaad een prachtig vergezicht, maar de omgeving wordt ontsierd door een drukke parkeerplaats, een slagboom/toegangspoort en openluchtwinkeltjes met typisch Zuid-Afrikaanse souvenirs.

Volgende tussenstop is Bourke’s Luck Potholes. Dit zijn watervallen en gaten (potholes) die ontstaan zijn door watererosie, op de plek waar de rivieren de Blyde (‘blijdschap’) en de Treur samenvloeien. Ook hier is het jammer dat er een beetje een toeristische attractie van is gemaakt, net als bij God’s Window. Even verderop stoppen we bij een niet toeristisch uitzichtpunt. Dit overtreft God’s Window, en misschien wel ieder uitzichtpunt dat we ooit gezien hebben. Wow, wat mooi. Caroline en ik fotograferen en filmen dat het een lieve lust is.

Onderweg naar onze eindbestemming, Phalaborwa, zijn we inmiddels een aantal bijzondere zaken vrij normaal gaan vinden. Een maximumsnelheid van 120 km. op een bochtige tweebaansweg bijvoorbeeld, of bavianen op de vangrail, die snel het achterliggende bosje in vluchten als je bij ze stopt, of koeien die opeens midden op de snelweg lopen. We komen voortdurend waarschuwingsborden tegen voor (overstekende) bavianen en verbodsborden voor het voeren van de bavianen.

Bij de plaats Phalaborwa aangekomen is het nog 8 kilometer over een hobbelig zandpad voor we arriveren bij onze volgende accommodatie: Silonque Bush Estate. Dit is een enorm landgoed dat grenst aan het Kruger Park. We hebben twee prachtige rietgedekte huisjes, goed ingericht en met mooi terras. Het huisje van Caroline en dat van ons ligt een paar honderd meter van elkaar verwijderd. De medewerker van Silonque adviseert ons op de paden te blijven en als we ’s avonds van het ene naar het andere huisje gaan de auto te gebruiken. Dat doen we dan maar. Naast allerlei mooie vogels zien wij hele groepen impala’s en een paar waterbokken.

Heel Afrikaans gebruiken we ’s avonds de enorme barbecue die op ons terras staat. Zo genietend van onze ‘braai’, een lekker lokaal wijntje en alle vreemde geluiden die vanuit het donker komen moet dit toch wel zo ongeveer het echte Afrika-gevoel zijn.

Groet van ons drieën, Rik