2017, 03-18 (zaterdag) Paterson

Flinke rit vandaag, zo’n vierhonderd kilometer. Bij Paterson, een kilometer of zestig noordelijk van Port Elisabeth, verlaten we de weg en moeten we over een onverharde en steeds hobbeliger weg tussen de koeien door manoeuvreren. Als we ook een enorm elektrisch bedienbare poort (de code staat op het display geschreven) gepasseerd zijn, zijn we op het landgoed van Pure Nature Family Lodge. We worden ontvangen bij zijn huis door Olaf, een Duitser die hier nu twee jaar met zijn gezin woont. Het huis en het terras zijn een gezellig rommeltje, het lijkt wel een dierentuin. Rondom het huis leven in ieder geval twee honden, drie (opdringerige) geiten, een paar jonge katten, een jong aapje, kippen, drie varkens in een afgezet stukje tuin, twee struisvogels en in een terrarium een baardagaam. Het plaatje wordt gecompleteerd door de rest van het gezin: drie nogal wild spelende jonge kinderen, moeder en een au pair. Het uitzicht is fenomenaal, we zitten letterlijk op de grens van het Addo Elephant National Park, je ziet het hekwerk van de begrenzing van het park lopen.

We vinden het helemaal niet erg dat we niet bij dit huis blijven, maar naar een lodge  een paar honderd meter verder worden gebracht. Het houten gebouw heeft twee slaapkamers, een buitenkeuken en een badkamer, en een enorm overdekt terras. Dit ziet er uit als een scene uit Out of Africa. Vanaf ons terras hebben we een mooi uitzicht over het dal. In de verte zien wij een groep van dertig tot veertig (!) olifanten. Volgens Olaf komt dit maar af en toe voor, in het betreffende gedeelte leven normaliter een stuk of vijf olifanten. De groep is kennelijk op pad naar elders. Ook zien we in de verte zebra’s, kudu's (een bepaald soort bokken), apen (bavianen?) en zwijnen. De verrekijker gaat van hand tot hand.

’s Avonds eten we bij de familie, we hebben ‘braai’. We hadden ons iets heel bijzonders van een 'echte Afrikaanse braai' voorgesteld, maar het blijkt een doodgewone BBQ. Het is in ieder geval wel gezellig. Naast de familie en wij zijn er ook nog drie andere (Duitse) gasten. Als Caroline even naar de lodge terugloopt (met grote zaklamp) om wat te pakken doet ze twee ontdekkingen: in ‘onze’ tuin loopt ze een groep van een stuk of tien zebra’s tegen het lijf (die even verbaasd kijken, en dan verschikt weglopen) en in haar kamer treft ze twee spinnen, waarvan één “zo groot als mijn hand”. Paniek dus. Als wij later die avond terugkeren naar onze lodge blijkt Caroline niet overdreven te hebben dit keer (ze heeft een reputatie hoog te houden op het gebied van spinnen-paniek). Op het gordijn van haar slaapkamer zit een enorme spin, bruin en wat zijdeachtige. Ik besluit om niet, zoals gebruikelijk, een kopje te gebruiken om ‘em te vangen, maar een pan met deksel, dat lijkt mij wat zekerder. Het blijkt effectief. De pan wordt vervolgens geleegd over de rand van onze veranda. Daarna vangen wij ook de andere spin en kan Caroline, nog bepaald niet gerust, net als wij gaan slapen.

Groet, Rik